Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το 2ο Καρναβάλι Δήμου Διονύσου, την Κυριακή το πρωί.
Δεκάδες ομάδες και εκατοντάδες καρναβαλιστές, παρέλασαν, από την Δροσιά, ως την Σταμάτα. Σύλλογοι γονέων, σχολεία, φρονστίστηρια, ομάδες, σύλλογοι, πήραν μέρος την καρναβαλική παρέλαση. Χόρεψαν και τραγούδησαν, με τις αποκριάτικες χορευτικές μουσικές επιλογές.
Εκατοντάδες παιδιά με τους συνοδούς τους, Πολιτιστικοί και Αθλητικοί Σύλλογοι, παρελάσαν στη Λεωφόρο Δροσιάς-Σταμάτας μαζί με άρματα, ξυλοπόδαρους, ζογκλέρ, μεγαλοφιγούρες . Χόρεψαν και να διασκεδάσανε με την ψυχή τους μέσα από πάρτι και δράσεις που θα διοργανωθούν.
Η συγκέντρωση των καρναβαλιστών ήταν προγραμματισμένη στις 10:30 π.μ. στην Πλατεία Δροσιάς, και ακολούθησε . η Καρναβαλική Παρέλαση από τη συμβολή Ροδοπόλεως και Σταμάτας, η κατέληξε στις μ.μ. στην Πλατεία Σταμάτας.
Η εκδήλωση, που συνδιοργανώθηκε ο Εμπορικός Σύλλογος Διονύσου και ο Δήμος Διονύσου, στέφθηκε με επιτυχία.
Παρουσιαστής ήταν ο ραδιοφωνικός παραγωγός Παναγής Τζωρτζάτος.
Απόκριες, από το Διόνυσο στο καρναβάλι
Η περίοδος του Τριωδίου έχει διάρκεια τρείς εβδομάδες και ολοκληρώνεται την Κυριακή της Αποκριάς. Την επόμενη, την Καθαρά Δευτέρα, ξεκινά η περίοδος της νηστείας της Σαρακοστής. Η ίδια η λέξη «Αποκριά», που σημαίνει «αποχή από το κρέας» (από + κρέω) υποδηλώνει ακριβώς αυτή την περίοδο προετοιμασίας των πιστών για τη νηστεία της Σαρακοστής. Παρά τη χριστιανική αυτή σημειολογία, τα έθιμα της Αποκριάς έχουν παγανιστική προέλευση, στην Αρχαία Ελλάδα και στη λατρεία του Διονύσου. Το Μάρτιο, περίπου την ίδια περίοδο με τις Απόκριες, γιορτάζονταν κατά την αρχαιότητα στην Αθήνα τα Ανθεστήρια, γιορτή για τον θεό και τον ερχομό της Άνοιξης. Ο χορός, το κρασί, τα πειράγματα ήταν τα χαρακτηριστικά της γιορτής που επιβιώνουν βέβαια και σήμερα στις ημέρες του καρναβαλιού.
Ασφαλώς, κυρίαρχο στοιχείο της γιορτής ήταν πάντα η μεταμφίεση. Έστω για λίγο ο κάθε άνθρωπος μπορούσε να γίνει κάποιος άλλος, να φερθεί «άκομψα», να εκφραστεί πιο ελεύθερα. Απαραίτητο μέσο για την έκσταση είναι η μάσκα ή έστω το βάψιμο του προσώπου. Στην αρχαιότητα οι πιστοί κάλυπταν το πρόσωπο τους με το κατακάθι από το μούστο και μάσκες, ντύνονταν με προβιές και δέρματα ζώων και προσπαθούσαν να μοιάζουν με τους Σατύρους, του συνοδούς του Διονύσου.
