Λίγα λόγια για το έργο
Στο άκουσμα της λέξης φάρσα, οι περισσότεροι μπορεί να θεωρήσουν ότι έχουν να κάνουν με ελαφρύ και συνεπώς υποδεέστερο είδος θεάτρου, εύκολο και χωρίς υποκριτικές απαιτήσεις.
Ευτυχώς που τα έργα των βασικών εκπροσώπων της γαλλικής φάρσας Ευγένιου Λαμπίς Ευγένιου Σκριμπ και Ζωρζ Φεϊντό μπορούν να διαψεύσουν άμεσα και χωρίς περιστροφές αυτήν την παρεξηγημένη και λανθασμένη εντύπωση.
Η φάρσα είναι θεατρικό είδος που απαιτεί τέλεια γεωμετρική δομή, σωστές και υπολογισμένες αναλογίες, αίσθηση του κωμικού στην κόψη του ξυραφιού και καλοκουρδισμένα σαν βιολιά στραντιβάριους ηθοποιούς.
Σε αυτό το έργο του ο Λαμπίς καταπιάνεται με την ταξική δυσφορία και την προσπάθεια για κοινωνική ανέλιξη. Ο αποτυχημένος γιατρός Μαλεγκάρ και η γυναίκα του είναι απολύτως ικανοποιημένοι από το αδιατάρακτο τίποτα της ύπαρξής τους, μέχρι που φτάνει στα αυτιά τους ότι η κόρη τους απολαμβάνει την ερωτική συντροφιά ενός νέου του καλού κόσμου.
Ο γιατρός Μαλενζάρ με τη σύζυγο του καλοβλέπουν το ενδεχόμενο γάμου της μοναχοκόρης τους με τον γιο των Ρατινουά, αφού θεωρούν ότι θα συγγενέψουν έτσι με οικογένεια ανώτερης κοινωνικής τάξης και συνεπώς πιο ευκατάστατης απ’ τους ίδιους. Αρχίζουν λοιπόν να υποκρίνονται στους υποψήφιους συμπέθερους παριστάνοντας ότι έχουν πολλά λεφτά, έντονη κοινωνική ζωή και υψηλές γνωριμίες. Αυτό που αγνοούν βέβαια είναι ότι και οι Ρατινουά θέλοντας να κρύψουν τη χαμηλή οικονομική τους κατάσταση και την κοινωνική τους θέση, κάνουν ακριβώς το ίδιος και ρίχνουν στάχτη στα μάτια των Μαλενζάρ. Κωμικές συγκρούσεις διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι που με αφορμή το θέμα της προίκας, οι μάσκες πέφτουν και οι δυο οικογένειες αποδέχονται την πραγματικότητα κι εστιάζουν στην ένωση των παιδιών τους, πέρα από συμφέροντα και ιδιοτέλειες.
Ο Λαμπίς παίζει με τις ισορροπίες στήνοντας μια ιστορία με διπλή όψη. Κρατάει κριτική στάση απέναντι στο ευαίσθητο θέμα της κοινωνικής τάξης και στους επηρμένους μικροαστούς που από σύμπλεγμα κατωτερότητας μπορούν να αγνοήσουν τα ουσιαστικά πράγματα της ζωής, όπως την αληθινή αγάπη και να αναλώνονται σε ματαιόδοξες κι επιφανειακές συμπεριφορές.
